Het is zondag – tijd om iets leuks te gaan doen! De zandbak is wel heel dichtbij, dus gaan we daarheen. En nu neem ik mijn eigen emmertje en schepjes mee!! Dikke pret!!

Ik ben een grote fan van toetjes en wie zijn toetje aan mij afstaat (of met mij deelt), die vind ik bijzonder lief. Vandaag kreeg ik een flink deel van het toetje van tante Marianne. En ik vind tante Marianne heel erg lief – maar dat vond ik al voordat ik haar toetje kreeg!! 

Vandaag moest ik naar het consultatiebureau… Ik ben nu 14 maanden en 2 dagen oud: tijd voor controle en inentingen. Ze hebben in beide armen geprikt. De eerste viel nog wel mee, maar bij de tweede heb ik het eruit gebruld!! Wat een pijn!!!! Als troost mocht ik nog even in de wachtkamer spelen.

Het was een mooie dag vandaag, maar wel koud… Daarom hebben we ook niet buiten gespeeld. Mama heeft me wel met de fiets opgehaald. Ik heb mijn lekkere wintermuts opgedaan en mijn dikke winterjas aangetrokken en zo zijn we gezellig naar huis gefietst!

Het was een zware nacht… Na een mooie avond uit (we kwamen nog vriendje Jonas en Boris met mama en papa tegen en zijn gezellig samen gaan eten) was ik vannacht in de greep van een flinke verkoudheid en kon ik niet slapen. Mama ook niet. We hebben nog even wat tijd nodig om wakker te worden…

Ik voel me net een prinsesje in mijn mooie jurk. Hij heeft een tule onderrok, waardoor het jurkje heel mooi valt. Kruipen en stoeien gaat wel wat moeilijker, maar ja – je moet er wat voor over hebben. We hebben besloten om te gaan eten. Ik loop non-stop de hele zaak door zodat iedereen me kan bewonderen!

Ik ben niet zo dol op brood. Als het even kan knabbel ik het beleg af en laat het brood liggen… Crackertjes vind ik wel lekker. Het liefst met smeerkaas. En die eet ik dan ook elke dag als tussendoortje!

Zodra het een beetje mooi weer is spring ik op mijn fietsje en maak ik de binnentuin van de crèche onveilig!! 

Een nieuw tijdperk is begonnen: tegenwoordig krijg ik bij de slager een worstje en bij de bakker een stukje brood.  Ik moet er nog even aan wennen, maar over een tijdje ga ik het zeker op prijs stellen!

Martijn is er om onze trap naar de steiger af te maken. Hij boort en timmert, sleept hout van rechts naar links en gereedschap van links naar rechts. Ik houd alles nauwlettend in de gaten. Mama heeft zelfs mijn stoel verplaatst omdat ik mijn nek zo verdraaide… Nu kan ik alles prima observeren. Wellicht is er ook nog een carrière als timmervrouw voor mij weggelegd??