Als ik een lepel mijn kant op zie komen gaat mijn mond op slot. Ik ben immers te groot om gevoerd te worden en wie wil leren moet de kans krijgen om te oefenen! Daar moeten mama en papa nog aan wennen… Maar vanochtend kreeg ik vrije hand en tot verbazing van mama heb ik zonder hulp een hele bak yoghurt opgegeten. Voortaan krijg ik altijd vrije hand! En binnenkort ben ik meester over vork en lepel!!
Lieve Sarah,
Je tovert telkens een lach op m’n gezicht!
‘Zelf doen’ waren volgens mij mijn eerste twee woorden 🙂
Trots op je lieverd en blij dat je er bent !!!
Marianne